beklenen bir şeydi ama duymayı hiç beklemediğim bir zamanda geldi.. haberi aldığım gün bir yakınım ameliyattan çıkmıştı..iyi olarak çıktı diye biliyorduk ancak hiçte öyle değilmiş..hayata tutunmuş teyzem.. ve işte böyle bir günde, birde ölüm haberi aldım..
bir sevinç, bir üzüntü..
üzüldüğüm nokta arkadaşıma ulaşamamış olmam.. keşke uzakta olmasaydı keşke yanında olup destek olabilseydim.. belki okursa yazdığım yazıyı ;anlar ne kadar üzüldüğümü..anlar ne kadar yanında olmak istediğimi.. yinede biliyordur.. hissediyordur..
insanın sevdiği birini kaybetmesi, bir daha göremeyecek olması çok acı ama hayat kadar gerçek.. ne garip bir ikilem değil mi bir varsınız bir yoksunuz..giden beden.. fiziki halimiz.. ruhumuz ise hep burada..
eğer özlerseniz onu; konuşmanız hissetmeniz yeterli.. sizinle birlikte olacağına inanın.. size bir sır vereyim.. ananem öldüğünde çok küçüktüm.. ilkokula gidiyordum..ağlayamamıştım.. bazen onu çok özlüyorum ve gözlerim doluyor.. ağlıyorum.. işte o zaman boncuk gözleri geliyor gözümün önüne sevgiyle baktığını görüyorum.. varlığını hissediyorum.. biliyorum ki iyi, biliyorum ki huzurlu..boncuk gözleriyle gülümsüyor bana..
sevdiğiniz birisini özlerseniz.. kalpten bağlanmanız yeterli.. inanın sizinle bir oluyor..
ve işte yanında olamasamda, uzakta da olsam.. bil ki; oradayım.. oradaydım.. başın sağolsun.. yüreğimden geçen çok söz olmasına rağmen.. bazı durumlar vardır ki.. söz biter.. sessizlik eşlik eder.. işte zamanın sessizliğin zamanı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder